بیاور یکی خنجر آبگون | یکی مرد بینادل پرفسون | |
نخستین به می ماه را مست کن | ز دل بیم و اندیشه را پست کن | |
بکافد تهیگاه سرو سهی | نباشد مر او را ز درد آگهی | |
وزو بچهی شیر بیرون کشد | همه پهلوی ماه در خون کشد | |
وز آن پس بدوز آن کجا کرد چاک | ز دل دور کن ترس و تیمار و باک | |
گیاهی که گویمت با شیر و مشک | بکوب و بکن هر سه در سایه خشک | |
بساو و برآلای بر خستگیش | ببینی همان روز پیوستگیش |
خوب این فرق چندانی با سزارین امروزی نداره و جالب اینجاست که تو ویکیپیدیا خوندم اولین سزارین ها حدود سال ۱۲۰۰ میلادی به بعد بودن که مادر در هیچکدوم زنده نمونده بود در حالیکه فردوسی بین ۹۲۳ و ۱۰۲۰ میلادی زندگی میکرده.
با اینکه این احتمالا فقط یک تئوری بوده، چون فردوسی حکیم بوده هیچ بعید نیست که این واقعا در ایران انجام شده بوده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر