مازندران

که مازندران شهر ما یاد باد		همیشه بر و بومش آباد باد
که در بوستانش همیشه گلست		به کوه اندرون لاله و سنبلست
هوا خوشگوار و زمین پرنگار		نه گرم و نه سرد و همیشه بهار
نوازنده بلبل به باغ اندرون		گرازنده آهو به راغ اندرون
همیشه بیاساید از خفت و خوی		همه ساله هرجای رنگست و بوی
گلابست گویی به جویش روان		همی شاد گردد ز بویش روان
دی و بهمن و آذر و فرودین		همیشه پر از لاله بینی زمین
همه ساله خندان لب جویبار		به هر جای باز شکاری به کار
فردوسی

(راستی من خودم شمالی نیستم!)